Onze zeeën zijn onderverdeeld in 19 visserijzones die zijn afgebakend door de FAO (Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties) en bepaald door een specifieke nummering. Hierdoor kunnen alle op zee gevangen producten worden ingedeeld naar de visserijsector waarvan ze afkomstig zijn. Dit vergemakkelijkt aanzienlijk de uitwerking van visserijstatistieken, de controle op de bestanden en belangrijke besluitvorming in de mondiale vis- en zeevruchtenindustrie.
Een verdere stap in de ondersteuning van duurzame visserij
Door de zee onder te verdelen in tastbare en concrete gebieden, heeft dit tevens bijgedragen aan de controle van de visserijactiviteiten. Elke FAO heeft zijn eigen maatregelen voor de exploitatie, zijn eigen vistuig en zijn eigen vangstquota, die afhankelijk zijn van de landen die onder haar jurisdictie vallen. Door het FAO-nummer waarvan een product afkomstig is, weten we dus ook waar de vis gevangen is, welke kenmerken de vis heeft en welk vistuig is gebruikt om de vis te vangen. Sinds 2014 moeten alle visproducten worden geëtiketteerd met de FAO waarvan ze afkomstig zijn.
In welke FAO’s zijn we actief in Discefa?
De inktvis van Discefa komt uit 3 verschillende gebieden wereldwijd, die overeenkomen met de FAO’s 31, 34 en 87 die op de volgende kaart zijn gemarkeerd.
FAO 34. Centraal-oostelijk deel van de Atlantische Oceaan:
Dit is het gebied voor de westkust van Afrika, dat zich uitstrekt van de Straat van Gibraltar tot de monding van de rivier Zaïre. Het strekt zich uit over iets meer dan 14 miljoen kilometer en is een mix van gematigde, tropische en equatoriale wateren met lagunes en mangroven. De fauna bestaat uit ongeveer 200 verschillende soorten waarvan haring, sardines en ansjovis in de meerderheid zijn. In dit gebied vangen we onze beroemde Marokkaanse inktvis, inclusief de hoogwaardige ondersoort van Dakhla, één van de meest gewaardeerde varianten in de hele wereld.
FAO 31. Centraal-westelijk deel van de Atlantische Oceaan:
Het Caraïbisch gebied beschikt waarschijnlijk over de grootste maritieme rijkdom van de Atlantische Oceaan. Het FAO-gebied 31 strekt zich uit van de Cape Hatteras in Noord-Carolina tot ten zuiden van Kaap Recife in Brazilië. Dit gebied is geografisch gezien één van de meest complexe ter wereld vanwege de vele laaggelegen gebieden die worden afgewisseld met hooggelegen gebieden, wat resulteert in een even complexe biodiversiteit. In het centraal-westelijk deel van de Atlantische Oceaan leven meer dan 1.100 ongewervelde diersoorten waaronder bijna 1.000 vissen. In FAO 31 vangen we onze inktvis uit Yucatan (Mexico), een hoogwaardige Maya-inktvis die zeer gewaardeerd wordt in de mediterrane landen en in Noord-Amerika.
FAO 87. Zuidoostelijke Stille Oceaan:
Dit gebied beslaat het meest westelijke deel van Zuid-Amerika. Hier vissen we op Chileense en Peruviaanse inktvissen, varianten die tussen rotsen leven met een intense kleur en zeer gewaardeerd vanwege hun unieke en onmiskenbare smaak van de zee.
Onze grondstof wordt gevangen op de beste visgronden ter wereld en met behulp van, voor zover mogelijk, visserijmethoden die zowel de zee als haar bewoners respecteren. Inktvis wordt op ambachtelijke wijze in kleine boten met behulp van selectieve en traditionele technieken zoals fuiken, vallen of haken en lijnen gevangen om het voortbestaan van de exemplaren te garanderen die in de reproductieve leeftijd zijn en die niet aan de minimum grootte voldoen.
